TRANEN

Met enige regelmaat krijg ik de vraag: 'Jij ziet en hoort zo ontzettend veel, kun je mij adviseren waar ik heen moet gaan?'

Dat kan ik in de meeste gevallen wel, maar in hoeverre is mijn waardering jouw waardering? Kan mijn enthousiasme jouw belangstelling wekken?

Ik bevind me in een uitzonderingspositie. Doordat ik veel zie, ben ik ook uitermate kieskeurig. Niet snel vind ik iets zo goed dat ik er mijn vrienden naartoe durf te sturen - theaterhaters zijn er al genoeg. Dat betekent niet dat ik al het andere niet de moeite waard vind. Er valt altijd wel iets te ontdekken: een bijzondere rol, een nieuw talent, een interessante regiebenadering.

Enfin, bij deze opening geef ik twee tips door: 1. Nietzsche's Tranen door De Tijd (bijna overal uitverkocht) - opnieuw het wonder van theater: uit het niets ontstaat in anderhalf uur een fascinerende wereld die je nog dagen in de greep houdt; 2. Naar Damascus door Toneelgroep Amsterdam - bizar stuk, fabelachtig gespeeld door het ensemble onder aanvoering van Jacob Derwig en Karina Smulders.