'Wanneer heb je voor het laatst gehuild?' vroeg vriendin J. die haar onlangs bij Frans Bromet geleerde interviewtechniek in de praktijk wilde brengen. Nu, daar had ik snel een antwoord op: 'Aan het slot van de voorstelling Peter Pan was hier van jeugdtheatergroep Max. Ik zag die voorstelling in de Krakeling tijdens een schoolvoorstelling. Ze was zo inventief gemaakt en werd zo hartverwarmend gespeeld, dat de zes tot achtjarigen het uitkraaiden van plezier. Bovendien was Jef van Gestel een overrompelende Peter en Suzanne Boogaerdt een hartverwarmende Wendy, terwijl Tinkelbel tot ieders verrassing door de lucht kon vliegen. Ik raakte door de voorstelling en de onbevangen reacties van de kinderen zo ontroerd, dat ik tegen het einde als een kind zat te janken.'
Zo mooi kan theater zijn en zo kweek je het publiek van de toekomst.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten